Medalya

 

Natapos ang klase, nagsilabasan ang mga estudyante

Bitbit ang lalagyan ng baon, bag at naputol na tsinelas

Lumabas si Pitoy, basa ng pawis, madumi ang manggas

Hinanap niya ang kanyang ina, kumuha ng hopyang tinitinda

Gabi na.

 

Bakit ba ang tagal mo Pitoy? tanong ng kanyang ina

Sori po, sagot niya. Nakayuko ang ulo, may luha ang mga mata.

O siya, tara na. Putol ng ina.

Di man lang niya nasabing siya’y nabugbog, nagulpi ng ama.

_________

Marso. si Pitoy ay ga-graduate na,

Suot ang itim na pantalon, sapatos at puting toga

Dala ang isang ribbon, para sa escort sa pagmartsa

Di alam kung kanino ikakabit, mga magulang wala pa.

 

Naglakad siyang mag-isa, siya na rin mismo nagsabit ng medalya

Sabay pasasalamat sa mga taong tumulong sa kanya

Sa labinlimang minutong itinayo niya para sa kanyang mensahe

Valedictorian sana siya, wala rin kahit kanyang ate

Ni anino ng mga magulang wala.

 

Umuwi siyang nakayuko, nanlulumo

Galit sa pamilya, di niya naitago

Sa espesyal na araw na iyon, siya’y nag-iisa

Wala ang paghahandugan ng karangalan

Iyon sana’y kanyang sorpresa

 

Naglakad siya pauwi

iniwan mga kaibigang tuwang-tuwa nagsasaya

Nang marating ang bahay, tahimik walang tao

Nasaan ba sila, kanyang napagtanto

Iniwan na kaya nila ako?

 

Bukas ang pinto

May saging sa kaldero,  niluluto

Isang baldeng tubig ang natumba

Putik sa bakuran, kulay pula

 

Dali-daling pumanhik sa kubo

Doon nadatnan, ang inang nakayapos

Sa kanyang ate, kapwa humihikbi

Ang kanyang itay, isa ng bangkay.

 

Nagpuyos ang kanyang dibdib

Nang malaman ang ginawa ng ama

Ang kanyang ate, hinalay

Kaya ang ina dahil sa galit, pinatay.

 

Hinubad niya ang medalya

Isinabit sa kanyang ina

Sa wakas ay tapos na ang pagtitimpi

Wala na ang tinik, pighati.